Een bacteriële huidinfectie of pyodermie ontstaat wanneer het gezonde evenwicht van de huid wordt verstoord. Goede bacteriën maken deel uit van onze huidflora maar slechte bacteriën profiteren van zwakke plekken of wondjes in de huid en creëren zo een bacteriële infectie.

Deze huidinfecties zijn vrijwel altijd secundair. Dit wil zeggen: iets anders ligt aan de oorzaak van de infectie. Het is belangrijk dat je samen met je dierenarts op zoek gaat naar de primaire oorzaak om te voorkomen dat de huidinfectie blijft terugkomen.

Onderliggende oorzaken kunnen zijn: allergieën, parasieten (vlooien of mijten), steek- of bijtwonden, de ziekte van cushing, een te traag werkende schildklier, een overmatig vette huid, diepe huidplooien (met veel wrijving), …

3 soorten bacteriële infecties

Bacteriële huidinfecties worden ingedeeld op basis van de diepte van de ontsteking in de huid. De juiste keuze en duur van behandeling zal van deze diepte afhangen.

	oppervlakte pyodermie
Locatie van de ontsteking	tussen de huidplooien
Symptomen	roodheid, vette huid, puistjes, kale plekken met schilferende rand en een beschadigde huid, veel jeuk, weinig ontstekingsvocht en meestal geen verschijnselen van algemeen ziek zijn.
Aandoeningen	huidplooiontsteking, hotspot en bacteriële overgroei

	oppervlakkige pyodermie
Locatie van de ontsteking	in de opperhuid of huidzakjes
Symptomen	roodheid, vette huid, puistjes, kale plekken met schilferende rand en een beschadigde huid, veel jeuk, weinig ontstekingsvocht en meestal geen verschijnselen van algemeen ziek zijn.
Aandoeningen	krentenbaard, oppervlakkige pyodermie van de haarzakjes, oppervlakkig verspreidende pyodermie en mucocutane pyodermie (vooral bij herders)

	diepe pyodermie
Locatie van de ontsteking	in de haarzakjes of het onderhuidse weefsel
Symptomen	zweren, abcessen, zwelling, fistels, mogelijk stinkend of bloedend ontstekingsvocht. dood weefsel en littekenvorming, mogelijk algemeen ziek zijn en vergrote lymfeknopen.
Aandoeningen	tussenteenontsteking, kin acne, eelt pyodermie, nasale pyodermie (vooral bij jachthonden en herders) en duitse herder pyodermie

We bespreken enkele veelvoorkomende huidinfecties uitgebreider in aparte artikels. Zo kan je meer lezen over:

• huidplooiontstekingen
• hotspots
• tussenteenontstekingen

Hoe behandel je een bacteriële huidinfectie?

Je dierenarts zal je hond onderzoeken en de diepte en ernst van de infectie vaststellen. Op basis daarvan zal hij een aangepaste behandeling voorstellen. Antibiotica kan nodig zijn bij ernstige infecties of om de onderliggende oorzaak aan te pakken.

Om de oorzaak te achterhalen en te voorkomen dat de bacteriële infectie weer terug komt, zal je dierenarts misschien een huidafkrabsel of een huidbiopt nemen. Wanneer hij denkt aan een voedselallergie, kan hij een dieet voorstellen van hypoallergene voeding. Ook een bloedonderzoek geeft soms het antwoord, zeker bij hormonale aandoeningen.

Je kan oppervlakte en oppervlakkige pyodermie behandelen met een shampoo met ethyllactaat (vb. Virbac Etiderm), chloorhexidine (vb. Virbac Pyoderm of Duoxo S3 Pyo) of boorzuur en azijnzuur (vb. MalAcetic shampoo). Bij diepe pyodermie kies je eerder voor een shampoo met benzoylperoxide (vb. Virbac Paxcutol).

Een conditioner/spray met een antiseptische werking is een goed alternatief als je hond moeilijk te wassen is of om tussendoor te gebruiken. De meest voorkomende antiseptische ingrediënten in conditioner/sprays zijn chloorhexidine of boorzuur en azijnzuur (vb. MalAcetic spray conditioner).

Ook kan je antiseptische middelen gebruiken zoals bijvoorbeeld honingzalf (aanrader om altijd in huis te hebben, vb. Vetramil of Dermazyme) of benzoylperoxidegel of antimicrobiele clindamycinezalf (enkel nodig navenant de ernst).

Doekjes kan je gebruiken bij de reiniging van de huidplooien en de tussenteenhuid, Ga bij voorkeur voor antiseptische doekjes die bestaan uit chloorhexidine (vb . CLX Wipes) of boorzuur en azijnzuur. (vb. MalAcetic renigende doekjes)