Natalie vertelt over de zorgen voor haar oudere hond en het onverwachte afscheid en hoe er een nieuwe hond op haar pad werd gestuurd om haar door dit verlies heen te trekken.

Beertje

11 jaar lang had ik een schat van een mopshondje. Hij was mijn allesje, van pup af aan al superbraaf, moest nooit berispt worden, luisterde steeds direct… echt een droomhondje.

Beertje was altijd gezond, tot hij een jaar of 9 werd. De ouderdomskwaaltjes begonnen… Een vergroot hartje bleef goed onder controle dankzij medicatie. Maar dan ging hij plots raar stappen en stond zijn rugje bol. Verdict: hernia met uitval in de achterpootjes. Wekelijks reed ik een uur heen en een uur terug naar Limburg voor hydrotherapie en fysio. Hij kreeg een speciale brace, acupunctuur en ik zette hem op natuurlijke, krachtige supplementen en een tijdje was alles beter…

De laatste weken van zijn leven ging hij plots erg achteruit en stond zijn buikje opgezwollen. Ik wist meteen dat er iets niet klopte… Er werd een bloedafname geregeld maar dat lukte niet zonder verdoving in zijn geval. Na die verdoving stierf hij onverwacht in maart 2019. Terwijl ik onderweg was om hem op te halen had zijn hartje het bij de dierenarts bij het ontwaken begeven. Van intense opluchting dat ik hem mocht ophalen… naar toekomen en het gevoel hebben dat plots heel je wereld instort. Ik had geen afscheid kunnen nemen. Iets wat ik tot de dag van vandaag moeilijk kan verwerken.

Ik was een compleet wrak, mijn eerste hondenkind, mijn ventje, van mij afgenomen..

Natalie, baasje van Skye en Yoshi

Het crematorium was gesloten dus ik nam Beertje mee naar huis en kon hem zo nog knuffelen.. Ik liet hem opbaren en hij heeft op die manier wel een mooi afscheid gekregen. Mijn vriendinnen stonden daar ook plots om mij te steunen en ze hadden bloemetjes bij.. voor mijn engeltje. Een gebaar dat ik nooit zal vergeten!

Skye

Een tijdje later zag een vriendin een mopshondje ter adoptie staan, een jong hondje met een zwaar beschadigd oogje. Hij kwam van bij een broodfokker en wie weet wat hij verder nog had meegemaakt daar.

Na wat getwijfel (was ik er echt alweer klaar voor?) besloot ik om ervoor te gaan en mij kandidaat te stellen. Ik werd gekozen als nieuwe mama en reed meteen naar zijn toenmalige opvangmama Betty en zo kwam Skye in mijn leven. Toen ik met Skye voor de eerste keer op plaatsen kwam waar ik voorheen met mijn Beertje kwam, fladderde er telkens een vlindertje voorbij die op mijn hand bleef zitten. Een teken van Beertje, dat moet wel!

“Skye heeft mij gered, en ik hem..”

Natalie, baasje van Skye en Yoshi

Ondertussen zijn we bijna twee jaar verder en… is er nog een hondje bijgekomen: mijn knappe, lachende driepoot Yoshi, geadopteerd uit een shelter in Oekraïne. Hij zat daar al 2 jaar en niemand wou hem omwille van zijn ‘handicap’. Ik dacht meteen, die wil ik wel!

Ik kan mijn twee jongens niet meer missen en ben zo gelukkig met hun! Weer vreugde en liefde in huis en twee hondjes die ik een warme thuis heb kunnen geven. Ze verdienen het en mijn engeltje hierboven zal vast erg blij zijn dat ik nu voor deze hondjes zorg.