Kimberley vertelt over haar grote liefde voor rescue hondjes en hoe de ene na de andere haar gezinnetje kwam vervoegen. Ondertussen zijn ze 5 bulletjes rijk. Ze kijkt terug op de ontmoetingen met Fay en Lilou en de komst van 3 bulletjes uit een Hongaarse fokschuur.

Dieske en Fay

Onze liefde voor het bulldog ras begon met de komst van Dieselke, of ‘Dieske’ zoals we hem noemden. Een rotverwend zwart Frans bulletje dat we sinds pup hadden.

Toen Dieske 8 jaar was en we volop ons huis aan het verbouwen waren, zag ik plots een beige Franse bulldog in het asiel van Sint-Niklaas: Fay. Doodsbang zat ze daar in haar hok…

Ik belde snel mijn man en, nog in zijn werkkledij, kwam hij meteen langs met ons Dieske. Dieske was niet zo sociaal, als enig verwend hondje, maar door te gaan wandelen en rustig kennis te maken met Fay kwamen ze toch al snel overeen. Drie jaar later overleed ons Dieske jammer genoeg en bleef Fay alleen over.

Lilou

Begin 2016 viel mijn oog terug op een hondje in nood: Lilou, een superbraaf, wit, doof bulletje. Fay kon eigenlijk echt niet met andere honden, op Dieske na, en zelfs op wandelingen was het een ramp als ze een andere hond tegenkwam. Maar ik wou absoluut het dove bulletje redden. Ik wist dat Fay zo reageerde uit schrik en eens de schrik over was, kwam het vast wel goed en inderdaad… De eerste avond zei mijn man nog dat ik haar misschien maar terug moest doen want Fay wou meermaals Lilou bijten. Drie dagen lang hield ik ze apart met een hekje en een bench ertussen en ging ik heel veel met ze wandelen. Ik gaf ze apart eten en liet ze beiden tonijn uit blik eten. Plots, doorheen het hekje, begonnen ze een positieve interesse voor elkaar te tonen. Vast omdat ze zo lekker roken naar tonijn… Fay begon haar pootje erdoor te steken en ze begonnen doorheen het hekje met elkaar te spelen.

Na drie dagen kon het hekje open en de bench weg! Sindsdien was het ongelooflijk. Geen dag, geen moment meer ruzie. Ze slapen, spelen en liggen altijd samen. Ze zouden zelfs uit 1 pot eten. Ik had nooit kunnen dromen dat het echte hartsvriendinnen zouden worden!

Charlie, Odile en Margaux

Een paar jaar later, in mei 2019, begonnen we aan een nieuw avontuur: het adopteren van enkele bulletjes helemaal uit Hongarije. Ze zaten in een horrorasiel daar, echte typische broodfoktoestanden… Intriest! Toen we ze oppikten, waren ze veel te mager en hun lijfjes waren opgebruikt door de vele nestjes. Ze kenden niks, wisten zelfs niet wat knuffelen was..

Even was er terug de stress om ze met onze oudste Fay te laten kennismaken maar het kwam ook hier weer helemaal goed. Het was onze beste beslissing ooit! Ze zijn ongelooflijk lief en oh zo dankbaar.

Onze 5 rescue dames komen uiteindelijk enorm goed overeen. Je merkt alle dagen hun dank, rust en liefde in hun ogen. Ik zou nooit nog een puppy willen, enkel rescue hondjes. Hen zo te zien openbloeien, hun onvoorwaardelijke vriendschap, daar doen we het voor!

Ondertussen is de adoptievonk ook overgeslagen op mijn ouders. Na de dood van hun boxer waren ze zo verdrietig dat ze nooit nog een hond wilden, maar toen zagen we via een advertentie Lou. Een heel netjes opgevoed reutje van mensen die wegens omstandigheden te weinig tijd voor hem hadden. En… ik weet het… ‘koop nooit een hond als kerstcadeau’ maar toch hadden we hem een strikje omgedaan en als verrassing bij mijn ouders gebracht. Een heel ontroerend moment, ondertussen ook alweer een jaar geleden en ze zijn overgelukkig met hem. Hij wordt heerlijk verwend, mag altijd overal mee naar toe en komt regelmatig eens spelen bij zijn vele vriendinnetjes!