Met twee Waalse hondjes werd het tijd om ons nog eens over de taalgrens te begeven. Het provinciaal recreatiedomein Bois des Rêves in Waals-Brabant is zo’n 67 hectare groot. Honden kunnen er rondrennen in de grote hondenlosloopzone en als wandelaar heb je heel wat wandelopties. Via de visvijver, langs kabbelende beekjes en over bruggetjes kom je uiteindelijk in de rustige, verkoelende bossen. De moeite? Absoluut! Alleen de drukte hadden we wat verkeerd ingeschat!

Praktisch

Locatie: Het Bois des Rêves is een provinciaal domein gelegen in Ottignies-Louvain-la-Neuve, Waals-Brabant.

Afstand: 2,5 km vanaf het bruggetje. Tel daar nog ongeveer een km bij tot de parking.

Route: Je kan in het Bois des Rêves verschillende wandelroutes volgen. We gingen oorspronkelijk voor een lange route tot de vijvers van Louvain-la-Neuve maar gezien het warme weer en de enorme drukte in het park kozen we ter plaatse om toch voor een kortere lus te gaan.

Horeca: er is een Brasserie waar je iets kleins kan eten, speciale bieren kan proeven of lokale producten kan meenemen. Ik neem aan dat honden toegelaten zijn op het terras.

Openingsuren: Het Bois des Rêves is het hele jaar open vanaf 8 uur en sluit navenant het seizoen tussen 18 uur (wintermaanden) en 21 uur (zomermaanden). De toegang is gratis.

Vertrekpunt

Parking: Rue du Bois des Rêves 1, 1340 Ottignies

De parking kost in het hoogseizoen 2 euro. Wij betaalden niets tijdens ons bezoek eind april.

Route

Raadpleeg dit plannetje van de korte route.

Vanaf de parking wandelen we over de Rue du Morimont (het verlengde van de Rue du Bois des Rêves) en slaan rechts de Chemin du Lac in richting het domein. Deze weg loopt vlak langs de tweede parking. De net nieuwe speeltuin voor kinderen is wegens grondverzakkingen gesloten. We komen uit bij de inkom met het water- en fonteinmuseum. Een beetje verder aan de rechterkant is de brasserie met toiletten.

Bij aankomst op het domein wordt het meteen al duidelijk: er is die dag iets te doen! Er zijn luchtkastelen voor kinderen en er is echt heel veel volk. Dit zorgt ervoor dat we aardig in tred moeten lopen tussen de mensen in, op het gemak slenteren zit er niet echt in. Tja… het was niet ons beste plan om deze wandeling op een zondagnamiddag te doen! Ik had me er dan ook meer bos en minder recreatiedomein bij voorgesteld.

Gezien het warme weer, de drukte en de open vlakte rond de visvijver begint de wandeling dan ook meteen in de hondenbuggy voor één van onze mopshonden.

We wandelen rechts rond de visvijver, over het brugje, de ‘Pont de Fortin’, en volgen de verharde Chemin du Lac richting het bosgebied.

We passeren aan onze rechterkant de hondenlosloopweide, ook hier is het superdruk. Zoveel honden tesamen, als dat maar goed blijft gaan! Maar… het is wel héérlijk om hele groepen honden van de ene naar de andere kant te zien rondrennen, springen, ravotten, dolgelukkig. Anderen staan dan weer in groepjes aan verschillende kanten van de zone, rustig elkaar en de zone te verkennen. De hondenlosloopweide is open van 10 tot 17 uur.

We wandelen een stuk lichtjes bergopwaarts waardoor het, samen met het iets of wat opgejaagde gevoel, lijkt alsof de wandeling dubbel zoveel kilometers telt. Maar ik ben het dan ook nog niet zo gewoon om een buggy te duwen.

Op het einde van de Chemin du Lac aan een splitsing keren we terug via de Chemin des Pouillots Siffleurs.

Eens in de bosomgeving vinden we gelukkig de nodige rust en verkoeling en mogen beide hondjes weer rondlopen (aan de leiband!). Hier lijken we plots ver weg te zijn van alle drukte. We kunnen ons qua te volgen weggetjes wel wat moeilijker oriënteren, ook al hebben we de plannetjes.

We nemen de Chemin des Roitelets en daarna de Chemin des Sarts naar rechts.

Op een bepaald moment moeten we via een niet verhard bospad heel kort even bergafwaarts, dit is met de buggy iets uitdagender. Gelukkig is het een droge dag maar met wat modder is de afdaling met buggy én hondjes toch moeilijk denk ik. Het kan echter dat we hier ook gewoon een verkeerd pad waren ingeslagen!

We komen uit op de Chavée de la Sablière en op het einde passeren we terug de beek en de ‘Pont des biches’. We komen uit op ons initiële verharde wandelpad van daarstraks en slaan hier rechts terug naar de vijver en ons vertrekpunt.

Terugblik

Het viel jammer genoeg wat tegen vanwege de drukte maar we zijn zeker van plan nog eens terug te gaan op een kalm moment om de natuur en de rust beter in ons op te laten gaan.

Voordelen

• Mooie mix van groene natuur, een visvijver en kabbelende beekjes
• Grote hondenlosloopweide
• Toegankelijke paden, de meesten zijn verhard. Drassige paden kwamen we niet tegen.
• Veel honden tegengekomen maar (mede door de drukte) allemaal netjes aan de leiband.

Nadelen

• Immens druk! Dit zorgde ervoor dat we sneller moesten wandelen, en dat we van het park en het vijvergedeelte ook niet echt konden profiteren aangezien we hier liever snel voorbij waren. Kom dus NIET op een zondag.
• Niveaus soms wat moeilijk met de hondenbuggy. De paden waren goed toegankelijk enkel bergafwaarts moet je toch even de buggy goed tegengewicht geven en ook jezelf stevig zetten (1x).