Het Donkmeer in Berlare is een van de grootste (86 ha) en mooiste meren van Vlaanderen. Een deel van het gebied is beschermd natuurreservaat. De route is hond- en rolstoelvriendelijk. Reden te meer om deze plek eens een bezoekje te brengen met de hondenbuggy!

Praktisch

Locatie: Het Donkmeer is een meer in de Belgische gemeente Berlare, in Oost-Vlaanderen.

Soort wandeling: Wandeling rond het meer

Lengte: +/- 3,5 km

We baseren ons op de Donkmeerroute van 4,6 km die wandelknooppunten 1-2-9-8 volgt. We nemen echter een shortcut en slaan een stukje rond knooppunt 8 over. Zo is de route bijna een kilometer korter.

Duur: We deden er ongeveer anderhalf uur over

Alternatief: De Turfputroute, deze is langer (10km) maar het extra stuk is niet buggyproof. Je volgt dan vanaf knooppunt 9 de knooppunten 11-10-31-30-29-28-14-15-7 terug naar knooppunt 1 en stapt zo langs Berlare Broek en de Gratiebossen. Het is ideaal voor actieve en gezonde honden die het meeste uit dit gebied willen halen. Voor onze 2 platsnuiten is dit echter niet haalbaar.

Benodigdheden: water, een drinkbakje en poepzakjes

Honden moeten aan de leiband tijdens deze wandeling.

Vertrekpunt

De parking lag volgens een online routeplan op Donklaan 123, echter onze GPS kon dit huisnummer niet vinden. Google Maps dan weer wel, raar. We besluiten een beetje verder op de Donklaan te parkeren op de parking ’t Brugsken, ter hoogte van het Bareldonkpad. Hier parkeren we vlak aan ’t Brugsken dat ons naar de Eendenkooi brengt. Eigenlijk ideaal want we starten meteen te stappen richting knooppunt 1. Deze parking kan je op de kaart terugvinden aan het gele uitroepteken!

De andere parking ligt ter hoogte van het Alfred Nelenpad (aangeduid door de P op het plan). Dus, moest je van hieruit aan de wandeling beginnen, volg dan de kaart vanaf dit punt. Je wandelt naar de festivalhal en volgt de ingekorte versie naar het gele uitroepteken (of de langere versie naar knoopunt 8).

Let’s go!

Volg de kaart (in ons geval vanaf de gele driehoek)

De te volgen knooppuntnummers (1, 2, 9 en 8) staan steeds op bordjes rondom het meer aangeduid. Verkeerd lopen is dus zo goed als uitgesloten.

Vanaf onze parkeerplek stappen we meteen ’t Brugsken over richting knooppunt 1: de Eendenkooi. We passeren een pad dat midden door het meer loopt met heel wat vissers. We zijn amper een tiental stappen ver in onze wandeling maar wat een fantastisch panorama heb je hier al!

We volgen de bocht naar rechts en komen uit bij het Kooihuisje. Volgens het informatiebordje werd hier vroeger onderhoudsmateriaal bewaard, kon de kooiman zich even opwarmen en in drukke perioden zelfs overnachten. De reuzenpopulier vlakbij dit huisje zorgde dat aanvliegende eenden deze plek van ver herkenden.

Even verder bereiken we de Eendenkooi, een plek waar ooit eenden werden gevangen voor consumptie. De eendenkooi van Berlare blijkt een uniek stukje erfgoed, hij dateert namelijk van 1678 en was tot 1930 in gebruik. Het is de enige in België die gereconstrueerd is in zijn oorspronkelijke vorm én die toegankelijk is voor het publiek. We stappen hier in een lus rond de eendenkooi om dan verder te stappen richting knooppunt 2.

Weetje: sinds 1972 is de eendenvangst voor consumptie in België gelukkig verboden!

Gedurende de hele wandeling komen we geregeld informatieve bordjes tegen van dieren die kunnen spotten. Ook zijn er op verschillende plaatsen vogeluitkijkposten voorzien.

Onderweg, op de grens van de Eendenkooi met recreatiedomein Nieuwdonk, ligt een Aaidierenweide waar geitjes, konijntjes en zelfs een alpaca rondlopen. Je kan er tijdens de openingsuren de dieren aaien. Echter met honden is dit geen optie (tenzij je met twee bent en je eventjes opsplitst?). Je kan deze weide bezoeken in april, mei, juni en september op woensdag en weekends van 10 tot 17 uur en tijdens de paas- en zomervakantie elke dag van 10 tot 17 uur. Van oktober tot en met maart is hij gesloten, dan gaan de dieren naar hun winterverblijf. We waren helaas vergeten kijken of we, ondanks dat het gesloten was, toch de diertjes konden zien, al was het maar van ver.

We passeren een residentiële camping en slaan aan onze rechterkant even de Vlindertuin in die ter hoogte van knooppunt 2 ligt. Deze tot vlinderparadijs omgetoverde tuin trekt met zijn keuze aan bloemen en planten heel wat vlinders, bijen en andere insecten aan. Of dat zou toch zo moeten zijn, want de natuur kunnen we natuurlijk niet forceren. Op het moment dat wij passeren, zien we geen enkele vlinder . Just our luck! Hier lag trouwens ook echt veel hondenpoep, van de camping of toch van wandelaars? Jammer, ondanks de vele vuilbakken rondom de wandelwegen! Pas hier ook op dat de honden niets opeten uit de bloembedden want het kan dat er gestrooid werd met slakkenkorrels in de Vlindertuin.

We verlaten het groene stuk rond het Donkmeer en komen terecht in de bebouwde zone. Onderweg naar knooppunt 9 passeren we de zomerbar ’t Weiken in de Brielstraat. Honden zijn welkom in deze brasserie. Je kan er iets drinken vlak aan het water, of je kan in het grasveld ernaast je eigen picknick nuttigen. Er wordt gezegd dat toeristen hier al een halve eeuw geleden kwamen om zich op bussels stro van de boer aan de oevers van het meer neer te vlijen.

Op de hoek van de straat staat het beeld van De Turfsteker. Dit monument eert de lokale turfstekers die het Donkmeer maakten tot wat het is. Zij ontgonnen hier tijdens de 17de en 18de eeuw de veenlaag uit de oude Scheldemeander. Het veen werd in blokken gedroogd tot het turf werd, een populaire brandstof in houtarme tijden.

We slaan rechts af om het meer te blijven volgen (over de klinkers, niet de steentjes) en passeren een aanlegplaats met bootjes die je kan huren. Overigens zeker niet de eerste en enige aanlegplek tijdens onze wandeling.

Hier wandelen we een stukje over de Donklaan, een drukke laan maar het voetpad is gelukkig erg breed dus het stoort niet. Het is wel zonnig zo rond de middag dus dit is meteen ook het warmste stuk van de wandeling zonder enige vorm van schaduw. Ondertussen passeerden we knooppunt 9 en wandelen richting knooppunt 8.

Even later slaan we rechtsaf in het Alfred Nelenpad. Rondom het pad is er heel wat parkeergelegenheid. Het kan dus dat dit jouw vertrek-/eindpunt is.

Het Alfred Nelenpad is een heel gezellig padje vol kleurrijke bloemetjes (hier zagen we wel vlinders!). Na de bloemenborder komen we uit op een beekje vol luid kwakende kikkers (of zijn het padden?). Ook de hond van de buren naast dit pad groette ons van achter de omheining. Hier staat een gedenksteen en een monument van Alfred Nelen, de grondlegger van het toerisme aan het Donkmeer. Dit is ook verder de enige informatie die ik over deze man kan terugvinden!

We komen uit bij de Onthaalpoort Donkmeer, het toeristisch infokantoor dat tevens dienst doet als museum. Het ligt in een supermodern gebouw vlak aan de oever van het Donkmeer. Rondom het infokantoor is het erg druk met sportieve activiteiten en op het water is men aan het kanovaren. Ook hier zijn er weer heel wat picknickplekjes en een speeltuin.

We passeren de tribune van de Festivalhal, een evenementenhal met een groot podium op het water, en komen weer uit op de Donklaan.

Wil je de route nog een klein stukje verlengen kies er hier dan voor verder te wandelen naar knooppunt 8 (links) en de Kareldonkkapel. Deze kapel, die toch wel een bezienswaardigheid is in Berlare, ligt op een zandduin. Er hoort ook een bedevaartsweggetje bij met 7 houten kappelletjes en een geboortegrot.

Het was warm in de middagzon dus we kozen om het meer aan te houden en de route kort te houden. We keerden naar rechts richting onze parking en ’t Brugsken.

Terugblik

Oost-Vlaanderen is een regio waar we nog maar eenmaal in het verleden waren gaan wandelen! Het Donkmeer was een meer dan aangename verrassing. De afwisseling tijdens de route van zowel groen, water, vogels, eenden, ganzen, kikkers, houten beelden, de eendenkooi, de vlindertuin en de vele bootjes was echt ideaal. Het was verder ook gewoon fijn dat je niet na 1,5 km al rond het meer bent maar dat we echt wel meer dan een uur zoet waren.

Voordelen

• We deden deze wandeling in de late voormiddag op een vrijdag. We zagen vooral vissers en een jeugdbeweging op het laatste stukje aan het toeristisch kantoor. Veel wandelaars zijn we niet tegengekomen. Ontspannen slenteren dus!
• De route bevatte veel banken met prachtige uitzichten over het meer, voldoende vuilbakken en verschillende picknicktafels. Heel wat plekjes dus om te rusten, iets te drinken of te eten.
• De paden waren echt overal perfect toegankelijk voor de hondenbuggy. Zelfs het kleine brugje aan het begin van de wandeling had een antislibmat. Verschillende houten vlonders brachten je net iets verder in het meer om een mooier zicht te hebben en waren dus ook goed toegankelijk. Hou de honden wel ten allen tijde goed in de gaten want je wandelt soms best dicht naast het water.
• Gedurende de wandeling kreeg je veel informatie over de dieren en de stopplaatsen. De vogeluitkijkposten en zelfs de verrekijker waren ook een leuke plus.

Nadelen

• Op een zonnige dag is er tijdens deze wandeling echt niet veel schaduw. Je vertrekt dan best vroeg of je kiest, misschien nog beter, voor een boswandeling als het écht te warm is. Er was op deze zonnige dag in mei geen wolkje te bespeuren maar het was ‘maar’ 16 graden met een fris windje. Dat maakte de wandeling zeker goed te doen met de platsnuitjes.
• De route naar deze plek zat boordenvol omleidingen wegens langdurige werken in en rond Aalst, wat minder leuk was. De GPS was ook niet altijd even behulpzaam.